Hoi Caspar,

Bedankt voor je antwoord.
Wij hebben zelf lang nagedacht en gebrainstormd, echter zitten wij ook met het punt van bijvoorbeeld de schaal van de meetopstelling.
In feite zou er op zeer grote schaal gemeten moeten worden, in bijvoorbeeld open water. Echter is dit uiteraard niet zomaar mogelijk. Weet jij hoe we dit misschien het beste aan zouden kunnen pakken op kleinere schaal?
In principe kunnen walvissen met elkaar communiceren over duizenden kilometers, maar goed, dit is voor ons natuurlijk geen geschikte afstand. Relevant zou inderdaad de al genoemde 100 meter kunnen zijn, dit hadden wij aan de hand van literatuuronderzoek al uitgevonden.

Materialen zijn onder andere de apparatuur voor het maken van geluid, een sonarapparaat en de meetapparatuur.
Willen we dit echter onder water gebruiken, zou dit misschien waterdicht gemaakt moeten worden.
We hebben al methoden bekeken, maar het is geheel afhankelijk van de specifieke apparatuur hoe dit het beste kan en of dit überhaupt nodig zal zijn.
Wat is de beschikbare apparatuur van TU Delft?
We lopen ook een beetje vast met de geschikte meetopstelling, dan zouden we eerst wat meer over de apparatuur moeten weten.

Graag horen we van je,
Met vriendelijke groet, Fatima en Lauren

Hallo Tirsa,

Sorry voor het late antwoord, maar wij zagen nu pas dat je geantwoord had.
Inmiddels hebben wij een practicum bedacht, na veel nadenken en rondmailen. We weten niet of dit het beste plan en uitvoerbaar is, maar iets anders dat daadwerkelijk nuttig is voor onze onderzoeksvraag, konden wij nog niet bedenken.
Iemand had met ons meegedacht en we kwamen op het volgende uit:

Uiteindelijk heeft jullie onderwerp veel te maken met de voortplanting en de intensiteit van geluid in water. Wat je zou kunnen doen is proberen te achterhalen hoe de intensiteit van het sonargeluid verandert als je verder van de sonar weggaat. Als je vervolgens opzoekt welke geluidsintensiteit een normale sonar gebruikt en vanaf welk geluidsniveau walvissen er last van hebben (ik weet niet of je dit makkelijk kunt vinden) kun je een soort van gevarenzone voor walvissen bepalen. Aan de grote van deze gevarenzone en het bereik van de sonar zou je kunnen afschatten wat nu echt het gevaar is van sonar voor walvissen. Als walvissen er alleen binnen 100 meter van een schip last van hebben en het schip ziet de walvis al van een kilometer afstand aankomen is er weinig aan de hand. Dan kunnen ze gewoon de sonar uitzetten. Als het effect echter tot 100 km schadelijk is voor walvissen is dat een ander verhaal.

Graag horen we naar de mogelijkheden hiervan en bij TU Delft.
Groeten, Lauren en Fatima

Geachte heer/mevrouw,

Wij zijn Lauren en Fatima en gaan na de vakantie ons examenjaar in, waarin wij ook ons profielwerkstuk moeten maken.
De hoofdvraag van ons profielwerkstuk is: 'Hoe beïnvloedt scheepvaart de communicatie van walvissen?'. Het hoofdvak dat bij ons profielwerkstuk hoort is biologie, we willen echter ook een groot natuurkundig deel doen (en een klein maatschappelijk deel).
We willen bij het natuurkundig gedeelte een practicum uitvoeren, waarbij we de werking van sonar onderzoeken en of obstakels hierbij een last zouden kunnen zijn en zo ja, waarom en hoe precies.
Ons biologisch gedeelte gaat over de communicatie van walvissen op zich en het maatschappelijk gedeelte over eventuele aanpassingen in de scheepvaart.
Voor ons natuurkundig deel vroegen we ons af of het mogelijk is op de TU Delft het practicum uit te voeren en om hierbij hulp en ondersteuning te krijgen.

Alvast bedankt voor uw antwoord,
Met vriendelijke groet, Lauren en Fatima