Thom Woudstra
Het motortje is eigenlijk niet echt een motor te noemen. Het principe berust op de lorentzkracht op bewegende deeltjes. Bij onze boot hebben we een gesloten stroomkring doordat we een kathode en een anode in het water hebben geplaatst. Zout water geleidt deze stroom en dus ontstaat er een bewegende lading. Hierop staat een magneetveld waardoor er een lorentzkracht wordt gecreëerd. Deze lorentzkracht gebruiken we als voortstuwende kracht. Omdat we dit water door een buis laten lopen waarin de elektrodes zich bevinden en waarop het magneetveld dus staat noemen we dit onze motor.
We weten nog niet precies wat voor soort magneten er mogelijk zijn voor dergelijke projecten en ook weten we niet wat voor spanningsbron we moeten gebruiken. We weten wel welke stroomwaardes gevaarlijk zijn en daarom hebben we nog niet zelf met erg hoge stroomwaardes geëxperimenteerd. Zelf denken we aan een opstelling waarbij we het bootje vast maken aan de krachtmeter waardoor het bootje op de plek blijft. Hierdoor zal de weerstand van het water niet zo'n groot probleem worden. We willen graag verschillende krachten meten tussen verschillende zoutgehaltes en tussen verschillende formaten van onze 'motor'. Omdat we dus niet weten hoe erg deze zullen gaan verschillen hebben we een nauwkeurige krachtmeter nodig.
Ik hoor graag van u,
Tom

Hallo,
Voor mijn PWS heb ik het onderwerp magnetohydodynamische voorstuwing gekozen. Voor mijn experiment zou ik graag een eigen motortje maken en hiervan de voortstuwende kracht meten. Ik vroeg me af wat voor spanningsbron en wat voor magneten ik hier het best voor zou kunnen gebruiken zodat ik een meetbare kracht krijg.
Groeten
Tom